1. PRZENIKNAC ZASLONE PRZYSZLOSCI

Leżysz
Pośród kwitnących pąków
Gdzie złote łono
Pokrywa twe ciało
Myślisz
O trosce, o jutrze
Chcesz "przebić" zasłonę przyszłości
Przeniknąć zasłonę przyszłości

Wśród mogił
Gdzie płacz chodzi za Tobą
Serce krwawi przeszłością
Myśli zadumane
Toczą walkę
By zapomnieć smutki wszelakie
Przeniknąć zasłonę przyszłości

Głowa pełna marzeń
Wzniesiona nad niebiosami
Pełna dobroci i pełna żalu
Chce być wzniosła
Chce zobaczyć
Zobaczyć scenę
Która odsłania swe kotary
I ujrzeć "spód" życia
Która będzie...
...Zmieniać się...
...Lub na zawsze...
...Umilknie


2. W ASTRALNYM SNIE

Gdy niebo wypełnia się purpurą
I gdy "oko" wszechświata
Zamknie swą powiekę
Noc otwiera bramy snu
Ukrywając najskrytsze pragnienia...

W astralnym śnie
Podążam przez mrok
Idę powoli aleją uczuć
Podchodzę do ciebie
Dotykam twej dłoni
I cicho pukam
Do twego snu

Kładę mój wzrok
Na twojej twarzy
Oczy twe śpiące
Cieniem oblane
Zaglądam dyskretnie
Do twego umysłu
I szepczę do ciebie :
Czy o mnie śnisz?


3. WZGORZE SAMOTNYCH

Stoję na skalistym wzgórzu
Nad wielką przepaścią
(Ocean myśli wypelnia mój umysł)
Wyrzucam wspomnienia
Te bardzo bolesne
Jak suche liście tańczą na wietrze
Wirują wysoko unosząc się lekko
By po chwili wrócić
By nie dać zapomnieć

Stoję na skalistym wzgórzu
Wpatrzony w otchłań
(Na krawędzi smutku,
Gdzie czerń mym kolorem)
Wyrzucam pragnienia
Te bardzo głębokie
Zaklęte w słowa niesione echem
Gasną po chwili jak blady płomień
By nikt nie usłyszał mego wołania

Leżę u podnóża góry
Wtulony w zimn kamienie
Teraz mym grobem, miejscem spokoju
Łożem spoczynku, wiecznego snu
Skaliste ramiona słonią me ciało
By nikt nie odnalazł...
By nikt nie zapłakał...


4. W GODZINE SMIERCI

W godzinę śmierci
Odległość powraca
Dym zapalonych świec
Unosi przestworza czasu
W głębi zastygłe marzenia
Ciemne otchłanie w bramie tęsknoty
Odległe cierpienie
Dziś już na zawsze zatopione

Godzina śmierci - prośbą
Godzina śmierci - pragnieniem
Godzina śmierci - płaczem
Godzina śmierci - zbawieniem

W odległej rzeczywistości
Chmury zadumy milczące
Pytaniem przeplatane pytanie
W małym kąciku umierająca miłość

To wszystko jak sen
Kiedy spojrzeć inaczej
Dla ciebie całą wiecznością było
Lecz właśnie ujrzałeś
Gorzką prawdę
Pukającą do serca twego

A ty chcesz dalej
Stąpać po kamieniach przeszłości
Zanika prośba
Czas życia odpływa


5. SPORJZ W PRZESTRZEN ROZKWITU

Gdy światło
Mego "cienia"
Wzbogaci łuki gwieździste
Twarz ma będzie
Pokojem miłości
Cudem tworzenia

W oczach mych promień
Blask nowego istnienia
Nowe ciepło
Jak ognik nadziei
Zapala mą pochodnię
Świętego olimpu

Biegnący teraz
Wnikam w swoje marzenia
Dlaczego piękno jest teraz?
Dlaczego wtedy nie było?

Otwórz oczy i spójrz
W przestrzeń gwiazd
W przestrzeń rozkwitu

Proś serce twe
By zawsze tak bardzo...
...Kochało
To co piękne
I to co smutkiem było
Lecz teraz jest inne
Potrafi
I chcę kochac ...dalej