Sokrovenno : De Rerum Natura
Lyrics
1. BRINA
Sublata virum manibus tremibundaque ad aras deducast
Exitus ut classi felix faustusque daretur.
Tantum religio potuit suadere malorum.
2. INEUNTE HIEME
Al vento si affidano
Mille Scintille
Il manto della foresta
Si colora sotto il ghiacco.
Tra fiamme si fara'
Strada nebbia d'autunno,
Tra flamme si fara'
Starda bina d'inverno.
Alza lo sguardo al cielo
E vedrai neve cadere
Sui monti e sui pini impassibili
Bianco note riflette i raggi lunari
3. I
(Instrumental)
4. FLAMMANTIA MOENIA MUNDI
Humana ante oculos foede cum vita laceret
In terris oppressa gravi sub religione
Quae caput a vcaeli regionibus astendebat
Horribili super aspectu mortalibus instans
Ergo vivida vis animi percivit, et extra
Processit longe flammantia moenia mundi
Atque omne immensum peragravit mente animoque
Unde refert nobis victor quid possit oriri
Quare religio pedibus subiecta vicissim
Obteritur, nos exaequat victoria caelo.
Illud in his rebus verear, ne forte rearis
Impia te rationis inire elementa viamque
Indugredi sceleris. Quad contra saepius illa
Religio peperit scelerosa atque impia facta.
5. II
(Instrumental)
6. FRAGORE
Il precipitare d'argento causa fragore
Il riflesso d'un ramo fra le increspature
Ed un vento sferzante
Il manto erboso scosso
Cosi come una criniera
Si scatena un frastuono, un ponte s'instaura
Tra terra e cielo
Turbini cingono un bosco
Spogliandone gli abitanti
Un altro grande bagliore
Svela le creature
Che in esso cercan rifugio
Per sfuggire all'ira del cielo.
7. III
(Instrumental)
8. SULLA MORTALITA DELL'ANIMA
Secoi di credenze imposte
Volte a schiavizzare l'uomo
Molti i credi unica la natura
Superstizione organizzata
Rifluta i dogmi ereditari
Son esse le catene
Non negare l'intelletto umano
Non cedete alle tue paure
Ricerca un piacere saldo
Una verita' profonda
Sii pronto a giudicarti
Nessuno a te si puç sostituire
Poicho l'anima materiale
O anch'essa mortale
E gli atomi disgregati
Son per sempre perduti
Poi divorati, assorbiti
Di nuovo aggregati
Restituiscon la vita
Immortali nell'anima del mondo
9. IV
(Instrumental)
10. VESTIGIA PRESSA BISULCIS
Proeterea genus humanum mutaeque natantes
Squamigerum pecudes et laeta armenta feraeque
Et variae volucres laetantia quae loca aquarum
Concelebrant circum ripas fontisque lacusque
Et quae pervolgant nemora avia pervolitantes
Quorum unu quidvis generatim sumere perge
Invenies tamen inter se differe figuris.
Nec ratione alia proles cognoscere matrem
Nec mater posset prolem ; quod posse videmus
Nec minus atque homines inter se nota cluere.
Nam saepe ante deum vitulus delubra decora
Turicremas propter mactatus concidit aras
Sanguinis expirans calidum de pectore flumen
At mater viridis saltus orbata peragrans
Novit humi pedibus vestigia pressa bisulcis
Omnia convisens oculis loca, si queat usquam
Conspicere amissum fetum, completque querellis
Frondiferum nemus adsistens et crebra revisit
Ad stabulum desiderio perfixa iuvenci
Nec tenerae salices atque herbae rore vigentes
Fluminaque ulla queunt summis labentia ripis
Oblectare animum subitamque avertere curam
Nec vitulorum aliae species per pabula laeta
Derivare queunt animum curaque levare
Usque adeo quiddam proprium notumque requirit.
11. IN RICORDO
(Instrumental)
lyrics added by Apophis2036 - Modify this lyrics