1. LUCIFER

Jam ciemny jest wśród wichrów płomień boży
Lecący z jękiem w dal, jak głuchy dzwon północy
Ja w mrokach gór zapalam czerwień zorzy
Iskrą mych bólów, gwiazdą mej bezmocy.

Ja komet król, a dech się we mnie wichrzy
Jak pył pustyni w zwiewną piramidę
Ja pierun burz, a od grobowca cichszy
Mogił swych kryję trupiość i ohydę.

Ja, otchłań tęcz, a płakałbym nad sobą
Jak zimny wiatr na zwiędłych stawu trzcinach
Jak blask wulkanów, a w błotnych nizinach
Idę, jak pogrzeb, z nudą i żałobą.

Na skrzypcach morze gra, kłębi się rajów pożoga
I słońce, mój wróg słońce! Wschodzi wielbiąc Boga.