1. BURZA PRZED CISZĄ

Duszna cisza
Pełna przestrzeń
Dusza nie mieści się
w skostniałych ramach ciała
Duszna cisza
Przyćmiewa światło
Dusza nie mieści się
pod ogromem nieba

Uszliśmy tak daleko
Uchodząc za horyzont
By odkryć pustkę świata
I przepaść między nami
Nie uszliśmy z miejsca
To horyzont gna ku nam
By ukazać pustkę świata
I przepaść między nami

To burza przed ciszą
I dno bez przepaści
Horyzont bez krańca
I spokój bez ducha

To głucha cisza
Rzucanie kamieni w przepaść
Skąd nie słychać echa dna
To głucha cisza
Spoglądanie w złą stronę
Wszak dno jest już dawno nad nami

Ten ogrom nieba
Nie przeżyje pod nim nic
Niebo nie ma końca
Na końcu nie ma nieba

Uszliśmy tak daleko
Uchodząc za horyzont
By odkryć pustkę świata
I przepaść między nami
Nie uszliśmy z miejsca
To horyzont gna ku nam
By ukazać pustkę świata
I przepaść między nami