1. DE TIID HÂLDT GJIN SKOFT

Yn it oanbigjin skoep ik de himel en ierde
De ierde lykwols wier wyldens
En tsjusternis laei oer 'e djipte
Myn geast wier sweevjende oer de wetters
Der sij ljocht! En der waerd ljocht
Ik seach dat it ljocht hjir in frjemde wier

Nou't jim rjuchtfeardige binne troch myn bloed
Troch my bihâlden wirde fen 'e grime
Der wierne gjin genôch for hjar allegearre
Dêrom, lyk as troch ien minsk de sûnde yn 'e wrâld kommen is
Wêr't it ljocht it paad net fine kin
En troch de sûnde de dea sa is ek de dea

Trochgien ta alle minsken mei't allegearre sûndige
Hwent oan de wet ta wier der sûnde yn 'e wrâld
Mar de sûnde wirdt net oanrekkene, as der gjin wet is yn de kosmos
Wêr't it ljocht it paad net fine kin
Makke ik skieding twisken it ljocht en de tsjusternis

Krêftlik stjit de tiid yn in skoft
Lyts as it ljocht harkjend oer de nacht
Sa't de sûnde wet is yn kosmos - allyksa de stjerren yn'e loft
Tiid - in yllúzje
Ta minsken dy't sûndigje allegearre


2. IVICH LIBBEN

Lyk as Kaïn dy't út 'e kweade wier;
Syn broer deasloech
Om't syn wirken rjuchtfeardich wierne
En syn broer sines forkeard
Forwûnderke jimme net, o broerren, as de kosmos hatet
Wy witte dat wy oergien binne út 'e dea yn it libben,
Om't wy de broerren deaslaen
Dy't 'e broer net deaslacht bliuwt yn 'e dea

In elts dy't sun broer hatet in in moardner
En jimme witte dat yn in moardner it ivige libben wennet

Lyk as Kaïn dy't út 'e kweade wier;
Syn broer deasloech
Om't syn wirken rjuchtfeardich wierne
En syn broer sines forkeard
Forwûnderke jimme net, o broerren, as de kosmos hatet
Wy witte dat wy oergien binne út 'e dea yn it libben,
Om't wy de broerren deaslaen
Dy't 'e broer net deaslacht bliuwt yn 'e dea
Wy witte dat wy oergien binne út 'e dea yn it libben

Lit ús haet hawwe!
Net mei it wird of mei de tonge
Mar mei de died en yn wiisheid