1. KOB

Pod koprenom osame duh lebdi gorama
Od sveta skriven ponosnom tisinom
Vodjen drevne prirode silama
Svetloscu meseca, noci tminom

Bremenom teskim zemlja je sputana
Sebicno-svesnih obesnom strascu
Mucki od celjadi svoje izdana
Ranjena njihovom prevarnom vlascu

O huda ljudskosti, prosta, besramna
Sto smradom lazljivim humane grlis
Mrzena vecno si, daleka i strana
U grozi sopstvenoj za navek' trulis

Daleko od svega sto brojnost donosi
Kovitlac covecnih, taj kobni vir
Gde ljudske vapaje vetar ne pronosi
Otudjenistvo- konacni mir


2. NIKAD ZABORAVLJENO

Ostajte misli, gorke i otrovne
Trujte rane sto vecni bes liju
Da senka osvete nikad ne sustane
I brazde na dusi oziljci ne skriju

Besmrtni urlik sto ponore otvara
Harace nesputan divlje i strasno
I prezir cemerni plam gneva sto stvara
Naveka sumoran cutace glasno

Vetrovi hladni jos uvek vode
Putem proslosti sto zaborav grli
Koraci istine unatrag hode
Secanje svome izvoru hrli


3. ZATRTI KORENI

Oslusnite sapat vetra u krosnjama
Prizvanih secanja vihor sto prozima
Beseda davno proslim vremenima
Bledilo vekova sjaj sto obuzima

Hladna voda o stene udara
Ledeni gnev planiskih potoka
Hridi pucaju, zemlja se odranja
Iz vekovnog groba istina izranja

Minulih stoleca okov se otvara
Roj laznih vrednosti s' vetrom iscezava
Slava tebi Prirodo presveta
Veciti sklad tvoj- konacna sudbina


4. U KRVI PONOSNIH

Jarko se nebo u suton pretvara
Krijuci polja casti i ponosa
Gde kosti lezase zaspalih ratnika
Palih za zemlju koja ih prekriva

Nad grobom njihovim sena se nadvila
Izdaja kleta sramnih im sinova
Proslosti vrata bedno sto zatvara
Sram sto pronosi krvavim poljima

Potmulih gromova odjek se prolama
Preziruc' pokor pred nogama tudjina
Cuvajuc' spomen na krv palih predaka
Slobodu sto branise besmrtnim delima

Ponos jos uvek zivi u srcima
Onih sto vrednuju patinu vekova
Stegnutog balcaka, s' vatrom u nedrima
Branice povest i svetost tla rodnoga


5. BES ISTOCNIH VETROVA

I prozirnost neba, sirinu reke
Silovitost vetra hrastove sto slama
Neomedjen bljesak svega sto prethodi
Duboko skrice u misli daleke

I bledila jutra, svezine rose
Leta orlova nebesa sto para
U koru drveta spomen ce useci
secanja jasna sto drevnost donose

I cvrstinu kamena, konacnost stene
Sumornost vekova pod maglom sto sneva
Iznedren prezir u sebi nosice
I pamtiti naveka iscezle sene


6. GORCINA SECANJA

...I svod plavetni prozece nocni dah
Duzina senki oznacice dana kraj
Sumrak sa istoka donece hladni strah
Umorno sunce smenice zvezda sjaj

...Gde pogled ledeni visine proseca
Odrazom mrznje ciste i bezmerne
Ugasen odsjaj mutnoga meseca
Tone u secanje srzi drevne

...A tmurno lice, bledo, beskrvno
Pamtice slabost dvolicja zednih
I mirno slusajuc', studeni puno
Duh svoj pojice zalaskom bednih


7. ISHOD

(Instrumental)