1. THE DIARY

The water softly glistens, reflects the carmine sky
While I stroll and savour this day, another year gone by
These sweets and flowers have thoroughly spoiled me
But none so grand as you my dear diary, my friend

To you'll pour my heart out, confide my deepest thoughts
I'm quirky but I'm honest and fair, we'll share both teases and laughs
Dear diary you should know we live in dangerous times
I'm German-born, but Jewish, and therefore disgraced

In the arms of Amsterdam we found shelter from the unknown
Whether earth or human-born, there's a harbor for every storm
In the heart of Amsterdam we have found ourselves a home
She has cradled us and shown there is love for whom her bells toll

De Duitsers zijn nu ook in Nederland
Aangekomen en met hen ook de Jodenvervolging
Mijn geliefded Amsterdam is niet meer zo veilig als voorheen
En volgt Jodenwet op Jodenwet
Joden mogen niet meer in de tram
Joden mogel enkel tussen 15u en 17u winkelen in Joodse winkels
Joden dienen ma 20u’s avonds thuis te zijn
En moeten te allens tijde een Jodenster dragen

In the arms of Amsterdam we found shelter from the unknown
But the menacing storm has brought the darkest of foes
In the heart of Amsterdam where we found ourselves a home
We await what is to come while the bells of Amsterdam toll


2. THE ANNEX

Be still, my beating heart, all is quiet, fear no more
We've made it safe and sound to the annex, our new home
Once that letter came and it spelled my sister name
We fled our dismal fate, leaving us

Scorned, lost, and torn in a gruesome tale of woe
Abandoned and forlorn, silenced and alone
Sentenced to confinement, forced to hide away

Why do I complain, am I plagued by memories?
I can’t feel at ease while so many lives are lost!
All those friends we left in this hope-forsaken war
Will we meet again? Or will they be

(Scorned! Lost! Torn!)

Scorned, lost, and torn in a gruesome tale of woe
Abandoned and forlorn, silenced and alone
Sentenced to starvation, forced to fade away!

We ziin hier met z’n achten in het achterhius
De familie Frank (onze familie), de Familie van Daan
En Menner Dussel, de tandarts, Alle relaties staan
Biizonder op scherp maar we moeten het met elkaar
Zien te redden, hier in onze eigen kleine werld

The morning begins, before the warehouse awakes, at the break of day
In silence we eat our meals, we study and pray, then chores await
At one we hear the BBC Radio say, no good news today
The hours fade, by ten we’re all tucked away, goodnight

But then the horrid hellfire
Rains down upon us
Bombs fall, shooting strengthens
Lord hear your subjects!
Flee to father and cry in his arms, (safe in his arms)
This war, this torment and so many (this war with so many dead!)

Scorned, lost, and torn in a gruesome tale of woe
Abandoned and forlorn, silenced and alone
Sentenced to confinement, forced to hide away

De mens heeft diep in zich een drang tot vernielen
Een drang tot doodslaan, tot vermoorden en razend zijn
En zolang de gehele mensheid, zonder uitzondering
Geen grote metamorfose heeft ondergaan
Zal de oorlog woeden, zal alles is opgebouwd
Aangekweekt en gegroeid is
Vernietigd worden


3. THE RAID

De geallieerden zijn aan wal gekomen
Het is 6 juni 1944 en het bericht vanuit
Normandie brengt ons in jubelende stemming
We zitten gezamenlijk om de radio heen
Om de geheime BBC-uitzending te horen
En wat een nieuws bracht hij ons, het is D-day vandaag

This news, so long awaited occupies my mind
From the turmoil inside, to the dreams that ignite
I praise the unknown soldiers who laid down their lives
Through their eyes I see Normandy arise
At break of day, white-crested ways carried the brave ashore
While cannons roared and strangers fought on this day, June sixth, forty-four

This day so bleak and barren written
By belief that I’ll soon feel the breeze
Walk the cities' streets
But hear me, within hope an enemy resides, on that feeds
And lays siege on a dream within my reach

A new dawn is near, shatter these chains
Begone dire warfare
Let me be embraced by a new world
In which I’m welcome and safe
When everything crumbled, let my words remain

This war, with sorrow laden has rooted viciously
Into my bone and marrow
The ardent life of me
And while its darkest tendrils smother me silently, I pray
Oh bravest soldiers, make haste the time is night

Gisterenavond voor het slapen gaan
Zag ik ineens mijn vriendin lies voor ogen
Ze was sterk vermagerd, in lompen gekleed
En met grote, droevige ogen keek ze me verwijtend aan
Oh lies! Konk ik je maar helpen
Tijdens onze vriendschap was ik nog veel te veel kind
Maar je zou me nu eens moeter kennen
Niemand hier ziet het maar ik ben geogroied en volwassen geworden
Ik heb dromen en idfeen en ik wacht op de dag dat ze uitkomen

Oh, amidst this gruesome war I lay my words to dry
I travel through the lines and my inner bird takes flight
Roams wild and free, sings her song in spite of war
I write to you, dear diary on this day, August first, forty-four

A new dawn is near, shatter these chains
Begone dire warfare
Let me be embraced by a new world in
Which I’m welcome and safe
When everything crumbled, let my words remain

Mijn liefste wens is dat ik later een beroemde schrijfster mag worden
Na de oorlog wil ik een boek getiteld ‘Het Achterhuis’ uitgeven
Of dat lukt blijft nog de vraag, maar mijn dagboek is een goed begin