1. КYПAЛBCKAЯ АXBЯPA

У гэты апошні твой летні вечар
Месяц смуткуе разам з табой.
Ён светам халодным абдыме за плечы
І будзе старацца нясці супакой.

А заўтра настане апошні твой дзень,
Які прынясе навокал жыццё.
Твой лёс раптам акутала цень,
Душою ты кінешся ў забыццё.

Імя табе -Купала!
Жахлівыя позіркі ў грамадзе.
Самкнуліся чорныя хвалі,
Пакінуўшы толькі кругі на вадзе.

Сонечны свет зацягнецца хмарай,
Вецер нашэпча гаям маладым
Як стаўшы купальскай ахвярай,
Ты стала выратаваннем людскім.

Самкнуліся чорныя хвалі,
Пакінуўшы толькі кругі на вадзе.

А ранкам наступным празрыстыя росы
На травах рачных будуць ляжаць.
Гэта горкія дзявочыя слёзы
Пад промнем ласкавым зіхацяць.


2. СTAPAЖBLTHAЯ БEЛAPYCB

Старажытная Беларусь
Каралі азёраў блакітных.
Старажытная Беларусь
Зеляніна гушчараў шумлівых.
Старажытная Беларусь
Блакітная чара неба.
Старажытная Беларусь
Усё, што для зямлі нашай трэба!

Старажытная Беларусь
Крыкі вядзьмара, прароцтваў, закляццяў.
Старажытная Беларусь
Богі даруюць зямныя багацці.
Старажытная Беларусь
Зброя хваліцца перамогамі.
Старажытная Беларусь
У баі ратавалісь нямногія.

Старажытная Беларусь
Цячэ па крыві гонар і смеласць.
Старажытная Беларусь
Хто паспрабуе ў нас жах пасеяць!?
Старажытная Беларусь
Усхваляем веліч Сонца!
Старажытная Беларусь
Наш род - род пераможцаў!


3. ЦЯЖKIЯ КPOKI

Цяжкія крокі па мяккай зямлі,
Паветра цяжкога поўныя грудзі.
Думкі таксама, нібы камяні,
Надзеі апошнія губяць.

Вецер апошні раз лашчыць нам твары,
Птушкі пяюць развітальную песню.
Паказалася сонца з-за хмары,
Каб ўбачыць нашу сустрэчу са смерцю.

Пільныя позіркі ўжо ўбачаць
Войска варожага чорныя сцены.
Іх гострыя дзіды толькі мараць
Узняць над зямлёю нашыя целы.

Але ёсць яшчэ моц і ў нашых руках
Не застарэла бацькоўская зброя.
Ніякага жаху няма ў вачах,
Не аддадзім землі родны бяз бою!