1. HET HOLST VAN DE NACHT

In het holst van de nacht
Sluit ik moedwillig mijn ogen
En laat ik mijn gedachten de vrije loop

Een diepe zucht, snakkend naar adem
Op zoek naar die ene plek

Waar niemand mij kan vinden
En waar ik tot rust kan komen

Ver weg van de verpletterende mensenmassa
Een plek waar ik mezelf kan zijn
Waar er niemand iets van mij verwacht
En waar ik bepaal wat er gebeurt

De nacht transformeert langzaam weer in ochtend
Het aanbreken van een nieuwe dag vindt plaats
Opkomend zonlicht schijnt mij midden in het gezicht
En verblindt mij met haar valse hoop

Eens te meer dwalen mijn gedachten
Af naar die ene verlaten plek
Die plek waar ik wederom tot rust kan komen
En waar een moment van intens geluk op mij wacht


2. FACING REALITY

Every passing second of each miserable day
You are merely watching your life fade away

Spoon-fed by the masses to be part of this shit they call life
While slowly taking away the goals upon which you may strive

Indulged with false morals since the moment you have been born
You feel trapped inside your own thoughts ,broken, emotionally torn

It becomes almost impossible for you to go on
Because deep down you know it's a struggle that can never be won

Desperate and utter frustrations
Are all that is still left within you
Barely enough to keep you sane
Yet enough to get you through the rest of the day

Continiously asking yourself for the reason why
Never knowing the right answer, no matter how hard you try

For some strange reason you still keep up with this daily charade
And i can't help but ask myself, Why even bother? Isn't it already too late?


3. TOT WANHOOP GEDREVEN

Omringd door duistere krachten
Komt het leven dat ik zo verachte
voorspoedig tot een eind
Dit is het eind van mijn strijd

Donkere wolken beginnen zich te vormen
Eindelijk is het dan zover
Mijn verdorven ziel vult zich met zwartgalligheid
Terwijl ik luister naar het huilen van de wind

Uitzichtloos, er is geen weg meer terug

En ik kan niet langer wachten
Vol weemoed en sombere gedachten
Kijk ik terug op dit verachtelijke leven
Mijn haat is alles wat ik nog heb te geven

Het ultieme dieptepunt bereikt
Eindeloos lang staar ik in een bodemloze put

Onbegrepen, eenzaam en verlaten
De zinloosheid slaat weer toe

Van mijn aardse taken ontheven
En tot wanhoop gedreven
Ik voel het einde naderen,
Mijn verlossing is nabij