1. ZNISZCZENIE

(Charles Baudelaire)

Miotający się demon mnie okala
I płynie wokół wiatru
Nieuchwytnym drżeniem
Połykam go i czuję
Jak płuca mi spala
I napełnia je wiecznym
Zbrodniczym pragnieniem

***
Niekiedy
Mej miłości dla sztuki świadomy
Przybiera kształt kobiety
Pełnej cudzych czarów
I podstępem zwodniczym
Obłudnik kryjomy
Przyzwyczaja me usta
Do wstrętnych wywarów

***
I daleko ode mnie boga źrenice
On wiedzie złamanego znużeniem w granice
Gdzie nudów kraj się ciągnie pusty
Niezbadany

***
I rzuca w oczy moje pełne przerażenia
Splamione brudem szaty, ropiące się rany
I narzędzie skrwawione dzikiego zniszczenia


2. SAMOTNY JEDNOROŻEC

Pieszczę twe imię
Pośród leśnych dzwonków
W otchłani mego serca
Ty co śpisz w milczeniu świętych
Z twarzą tajemniczą
Tyś mym krwawym ideałem
Wszystkim w naszym życiu rządzisz

A za nic odpowiadać nie chcesz
Pójdę tam gdzie zemdleję
Tchnięty płomieniem
Ja czciciel gwiazd
Wyznawca snów

Na ołtarzu z mych cierpień
Kołysany przez cienie
Na brzegu rzeczywistości
Noc niedomknięta
Pijana zwycięstwem
Wyrodna matka

Słonecznej ojczyzny
Łzy dusza krwawi
Słoną wodą idę pod moim bólem
Drży ziemia
Gdy wstaje słońce
Ptaki milczą
Dziękując za cud dnia


3. NIEPOJĘTY

Marazm życia na około, ludzka krew
Głos z ciemności się dobywa niesie lęk

Agresja zniszczeni
Choć przez parę chwil
Ludzi potępienie
Potrzaskany krzyż

Totalne zniszczenie
Mordowanie siebie

Spalasz siew agresji
Wpadasz w wielki trans
Tańczysz w rytm muzyki
Rozbijając ład

Destrukcja, destrukcja
Choć przez parę chwil
Destrukcja, destrukcja
Dodaje ci sił

Jesteś jeszcze sobą
Jesteś jeszcze kimś
Sami tego chcieli
Więc będą cierpieli

Agresor dysydent
Szatan ciebie spłodził
Morderca gwałciciel
Któż cię wynagrodzi