1. SKÓRA, W KTOREJ CIERPIĘ

Ta zima się nie kończy
Spowija chłodem pół globu
I tak trwa - bez końca
Bez widocznego końca

Jednakowe drzewa stryczkowe
Wśród czerniejącego nieba
Bez liści, tylko sznurki
Kołyszą się smagane lodem
Wmurowane w pejzaż szubienic

Wmurowane w pejzaż szubienic

Chłód zmroził wszystko
Zatrzymał bieg rzeki, zabił kwiaty
W runie tylko twardy piach
We mnie samym kawał lodu

I tak bez końca
Bez widocznego końca

Bez
Końca

I nawet gdybym chciał
Nie naprawię już nic
Zmrożony do szpiku
Skóra w której cierpię

Nie czuję żadnego ocieplenia
To kłamstwo, to złuda
Mydlą mi tylko oczy
Ja już czuję tylko ciepło sznura

Ja czuję już tylko...

Kołyszę się, kołyszę
Smagany lodem
Wmurowany w pejzaż martwego lasu

Ale już nie cierpię...