1. VELLOS CAMIÑOS

Vellos camiños de vellas arbores

Longos paseos invernais, noites longas de choiva incansable
Sobre follas percorremos vellos camiños de vellas arbores

Que ven pasar os seculos mais escuros xamais vividos
Dias de dicir adeus, adeus bosques meus

Compañeiros leais das nosas vidas e as nosas mortes
Bidueiros, carballos e viscos, freixos, teixos e sabugueiros

Sempre xerosos, sempre incansables, cheos de paz e sabedoria
Destruindo os nosos medos, dando a benvida o descoñecido