1. WOLNOŚĆ

Moje astralne ciało
Wędruje po bezkresach kosmosu
Płyta w oceanie szczęścia
Wolne jak ptak

Nie chcę wracać do mej ziemskiej powłoki
Ona przyczyną mego bólu
Bezgranicznej pustki
Krwawych łez przelanych nad życiem

Nie to znowu życie, życie w zmęczonym ciele
Ogarnia mnie pustka
Przeraźliwa bezradność

Nie, nie podołam dalszej wędrówce
Śmierć to koniec, śmierć to koniec
Koniec mych męk, koniec mych męk

Nie chcę wracać do…

Opuszczam me ciało


2. DROGA DO ŻYCIA WIECZNEGO

Wciąż błądzę idąc mroczną ścieżką
Szukając drogi dla nowego życia
Prosząc i karząc, pragnę poznać świętą prawdę
Niekończąca się wędrówka
Tylko wielcy potrafią przetrwać
Umysł udręczony, tęsknota do rządz

Dusza zawiedziona – skazana
O przodkowie wskrzeście mnie – zaklęciami
Mądrymi prawdami dajcie znak
Że przetrwam próbę

Mój zbawiciel odszedł
Skrył się za świętą bramą
Nie szukam go, bo sny pokarzą mi
Drogę do rozkoszy

Tam święte dziewice rządne grzechu
Błagać będą o łaskę

Tam biczem rządzić będą bękarty
Słabe dusze błądzą w zaślepieniu
I niech tak już zostanie – będę silny
Jestem panem swego świata – rządzę snami

Ma dusza nie zazna spokoju
Teraz ukojona bólem płacze
I w ciemności zakrywa twarz
By nie widzieć wściekłych oczu
To oni zginą brudni, naiwni i chorzy
Pogarda i strach ściska serce


3. SĄD OSTATECZNY

Przemija mój czas
Lecz wspomnienia są zawsze w mych snach

To noc to sen, więc chodź ze mną, podaj mi dłoń
Podaj mi swą dłoń
Zaprowadzę cię w mój świat – świat marzeń
Cudowny obraz
Który tracę wraz z nadejściem świtu
To nieskończona podróż

Widziałem krew i łzy
Spójrz w me oczy – są smutne

Czekam na kolejne zaćmienie
Lecz to już koniec mej wędrówki
I nie bój się
Ma dusza jest nieśmiertelna

Więc nie rozpaczaj gdy umrę
To przeznaczenie wzywa mnie
Do swych bram

Stanę przed wrotami ze snów
Gdy dopełni się mój ziemski czas
Będę tam na wieczność szczęśliwy