1. FÉ VAELDR FRAENDA RÓGE

Fé vældr frænda róge;
Føðesk ulfr í skóge.

Úr er af illu jarne;
Opt løypr ræinn á hjarne.

Þurs vældr kvinna kvillu;
Kátr værðr fár af illu.

Óss er flæstra færða
For en skalpr er sværða.

Ræið kveða rossom væsta;
Reginn sló sværðet bæzta.

Kaun er barna bolvan;
Bol gørver nán folvan.

Hagall er kaldastr korna;
Kristr skóp hæimenn forna.

Nauðr gerer næppa koste;
Nøktan kælr í froste.

Ís kollum brú bræiða;
Blindan þarf at læiða.

Ár er gumna góðe;
Get ek at orr var Fróðe.

Sól er landa ljóme;
Lúti ek helgum dóme.

Týr er æinendr ása;
Opt værðr smiðr blása.

Bjarkan er laufgrønstr líma;
Loki bar flærða tíma.

Maðr er moldar auki;
Mikil er græip á hauki.

Løgr er, fællr ór fjalle
Foss; en gull ero nosser.

Ýr er vetrgrønstr viða;
Vænt er, er brennr, at sviða.