U zamku

У замку, як вечар абернецца ноччу,
Смерць пануе.
У чорным убранні туга лунае.
Цішу пільнуе.


Дзеўчына плача: гіне душа!
[Дзесь' плач гіне]
Цела палае - хутка імша.
[Цела стыне]
Круччамі чэрці цягнуць-ірвуць
[Кручча цягнуць]
Кары нябеснай ужо не абмінуць мне!
[Кары час...]

Чорныя сілы! Там, дзе магілы,
Вашу моц п'ю!
Ноч варажыла, зёлкі курыла...
Пахла кроўю.

Блішчуць маланкі, дрэвы шумяць
Холад абдыме - душу б адняць.
Стоды крывавых прагнуць ахвяр.
Ценем паўстане з цемры ўладар мой!



Chmary

Хмары цяжкія. Змрок над зямлёю.
Меч бліскучы
рассёк нябёсы.
Чорнай рукою - сілай сваёю
ноч
гоніць вершніка полем
у ваўчыную пашчу - цёмную чашчу,
у лес…
Дрэвы самкнулісь.
Прагныя вочы свецяцца ў ночы -
Злыя
сілы прачнулісь.


Што ляціш, б'еш каня? -
Не згубіць ані дня б!
Ці ж ты звер-ваўкалак?!
Волю сцяў у кулак.


Толькі запозна. Чырванню слізкай
месяц скрываўлены плача.
Сілы губляю, смерцю ўжо блізкай усё
дыхае.
Не ўратуеш; чорныя воды мне
стануць магілай.
Свечка згасае.
Зрок адымае
ноч.



Zmrok

Змрок ахутаў наваколле
Неба слёзы зноў ракой лье
Сонца мёртвае на снезе
Жах змяёй у душу ўлезе
Тут каханне пахавана'
Спіць. Заўчасна перарвана
Жыццё. Не прыйдзе вясна
Труна.
Месяц хутаецца ў хмары
Абудзілісь злыя мары
Стогне вецер, у жальбах плача
Ён?! - Прывід у цемры скача…
Роспач! - Кінулась у хвалі.
Пры дарозе пахавалі
Бярозка над магілай адна
Не пусціць труна


Страшнаю сілай.